Tsjinje, ek foar tsjinners hegerop,
fan farao, stil op ‘e brits,
dêr siet de skinker nêst de bakker,
leech it krop en mei fersleine kop,
troch dreamen yn de nederklits.

‘Kop rjochtop,’ sei Joazef, ‘lit jim hert
mar sprekke, iepen sil ik stean
foar jim en Him nei ús ferlet.’

Beide dreamen kamen út it hert,
de skinker hie it oer de wyn
fan druven, snien fan trije tûken,
mar de bakker hie mei bôle ret
yn trije kuorren, heech deryn.

Joazef lei de dreamen beide út,
noch trije dagen, dan de top:
de skinker soe ferhege wurde,
mar de bakker, foar de fûgels bút,
soe hingje oan de heechste strop.

* Jan Mostaert (sirka 1475-1555/1556)
Skilderij ‘Joazef leit de dreamen fan de skinker en de bakker út’

detail

Dêr giet er dan om oer te stekken
fan it tsjinsthûs nei de traaljekoai,
al wer troch oaren yn de grip,
fan broers en no fan frjemd de proai,
mar syn moraal is net te brekken.

De frou seach inkeld noch syn nekke,
mei gjin finger taaste hy har oan,
lykwols hie sy him yn de grip
mei steile wurden, hege toan,
mar syn moreel koe sy net brekke.

Dêr stiet er tusken syn soldaten,
Potifar, syn baas, de man fan macht,
mar ûnder ynfloed fan har grip,
gjin weet fan hoe’t sy him ferslacht
mei frjemdgean en it falske praten.

Wylst Joazef giet, stiet op in pylder
sûnder kleed Egyptes hege god
yn ’t sicht fan Potifar syn frou,
hy spot om Joazefs slavelot,
mar syn gewisse stimt him mylder.

detail

* Francesco Granacci (1469-1543)
Skilderij ‘Joazef wurdt nei de finzenis brocht’