Gladder nog als ’t witte marmer
waarmee de stad is opgebouwd
verschijnt de huid van mooie meiden
aan Diogenes.

Zouden zij niet jolig worden
bij ’t schijnen van de zuiderzon
en boven ’t wonder in het noorden
van Diogenes.

Huid die lacht van puur genieten
daagt uit tot komen uit de ton,
de treden van de trap te nemen:
‘Toe, Diogenes!’

Maar Diogenes blijft in de ronding
van aardewerk en rimpelhuid.
‘Ga uit mijn zon!’ dat zijn de woorden
van Diogenes.

* Schilderij ‘Diogenes’
(1882 – 208,3 x 134,6 cm.)

Lalarium, wat binnen is,
centraal in het Romeinse huis
of ook de geest als woning;
wij komen in onszelf gekeerd
en zien het goddelijke beeld
dat ons naar binnen trekt.

Zij draagt de kleuren in de korf
en trekt een sleep van geuren mee,
wat buiten was, komt binnen;
ik giet de wijn eruit, erin,
de druppel die in vuur verdampt,
klimt geurig uit de geest.

Dus, goden, wees ons goed gezind
en keer een kwartslag naar de muur,
wat binnen was, komt buiten:
zij spelen op hun instrument
en trekken dansend voort,
laat zo ons ritme zijn.

* Schilderij ‘De Huisgoden’
(1880 – 102,6 x 74,3 cm.)