Mar farao wist fan gjinien,
allinnich fan de slavetroep,
syn hert waard swier as stien:
‘Noch stiver lûk ik oan de strûp,
it wurk wurdt swierder as it wie,
jim sykje sels it strie.’

De treppen bleau bekend gebiet,
mar frjemd gie ’t op ‘e stiennen flier
mei slangen yn de striid,
de winner waard Aärons dier,
dochs farao ferloek gjin spier,
syn hert bleau like swier.

Yllustraasje ‘Mozes foar de farao’ 

Fan de keppel nei it fjoer,
dan gean de skuon fluch fan de fuotten,
want sa hillich is de grûn,
de wurden slaan op Mozes oer,
befrijing is ek hillich moatten.

Fan de WA-fraach nei IK SIL
DER WEZE, troch dy namme witte
slaven dat befrijing komt,
mar Mozes’ mûle rekket stil
as machten slaggen sprekke litte.

Fan de stilte nei it wurd
fan broer Aäron tsjin de machten
fan Egypte oer it folk
dat loskomt om te wurden grut
yn tal, al ieuwenlang ferwachte.

* Domenico Fetti (sirka 1589-1623)
Skilderij ‘Mozes en de brânende toarnbeistrúk’