De spanning rint de hichte yn,
it sil yn Grou wer heve,
altyd goed foar de primeur,
want ’t is al wer in fol jier lyn
dat Snits de kampioen ferhege.

De hân omheech foar ’t proefbegjin,
‘Doarp Grou’* ken syn trawanten:
‘Sile, bliksem, gjin geseur,
fan hân in fûst, dat hat mear sin,
dy sinnebril sjocht alle kanten!’

De fokkenist sjocht achterom,
de fok hoecht hjoed gjin eagen,
mar it seil is yn mineur,
it hinget, as wie ’t yn de slom,
leech boppe skiere kym en weagen.

De spanning sakket nei it dek,
it seil sil flakker moatte
wol ‘Doarp Grou’ hjoed yn majeur
de striid yn… sjoch, it rint al gek
as ’t swurd mei ’t skip fan Ulbe** boartet.

* Skipper Sipke Tjerkstra
** Ulbe Zwaga

Syn namme hied er libbenslang net mei,
want Bosscha flokt mei ’t wetter,
Weachstra klinkt al folle better,
Freark bewenne mar en klaai.

Syn domisily lei yn ’t hege oard
by Dokkum dêr’t er wenne
winterdeis, foar him ferlerne
tiid, syn libben lei oan board.

Syn jonge jierren loeken him nei see
om fier en skerp te eagjen,
op it aventoer te weagjen,
sûnder seil gie ’t libben ree.

Syn silersaard lavearre nei it gea
fan mar en poel en fearten
om it skûtsjeseil te setten,
striid mei each en ear en lea.

Syn âlde jierren brochten him it lok
fan yn it lyts te farren,
weagjend him op wide marren
mei noch altyd seil en fok.

* Freark Bosscha