Nei Jericho wie ’t noch net klear,
want Ai lei yn de wei,
gjin reden om der mar omhinne;
de Iene gunde ’t folk noch mear,
de hiele legermacht moast mei.

Yn Jozua gie ’t kriichsplan om:
wy klimme op nei Ai,
de haadmacht foar, de leage achter;
dan brekt de fijân út en komt
ús flechtsjend leger achternei.

De leage sloep yn neare nacht
teplak, doe waard it dei
en Jozua liet sjen it teken
foar flecht en oanfal: jou no acht,
de spear wiist elkenien de wei.

Doe briek de fijân út en gie
de haadmacht achternei,
sa waard it paad rom foar de leage:
de poarte troch, rap út ‘e rie,
de brân deryn, de ein fan Ai.

* Gustave Doré (1833-1883)
Skilderij ‘Ferneatiging fan Ai’ 

‘Rin sân dagen om de muorren,
sân kear op ‘e lêste dei
om ’t rûngean fol te meitsjen,
’t wurdt opnij in opgong op jim wei
fan fjirtich jier, as teken duorre.

Prysters rinne foar de arke,
blazend op ‘e rammehoarn,
wer sân foar folle lûden
troch de stilte fan de iere moarn,
wylst de stedsjers ûnwis harkje.

Op ‘e sânde dei jûchheie
alle geanders mei it lûd
fan blazers tsjin de muorren
dy’t bewege, falle, sa komt hjoed
de ein fan fjirtich, op nei ’t nije.

* Folgelingen fan Rafaël (begjin 16^e ieu)
Fresko yn de Fatikaanske loggia’s