In minske as Noömy
dy’t leaflik yn it libben stie
en mem fan flinke soannen wie,
sy folge Elimêlek,
om’t Moab bôle hie.

Behalve eigen bôle
briek Moab ek it memmehert,
de dea hat mei har neisten ret:
de man en beide soannen
belibben ’t Breahûs net.

Noömy gie as Mara
mei Ruth werom nei Betlehem,
de brutsen frou wie net mear mem,
sy klage oer har libben
en joech de skuld oan Him.

Jah-weh, syn namme brutsen,
seach nei de earme widdo om
troch Ruth har tsjinjend sizzen: ‘Kom,
lit my de ieren sykje,
dan wurdt it libben rom.’

Op ’t fjild fan lânhear Boäz
die Ruth oprjocht har leafdedie,
de ieren struiden doe it sie
foar ’t libben yn de mande
dat sin en takomst hie.

Noömy waard gau beppe
fan Obed, leaflik it tafriel,
har brutsen libben wie wer hiel,
de wei gie troch nei Jezus,
dy’t dielde fan syn miel.

Noch altyd brekke libbens,
mar is de minsketiid oanein,
dan wurdt ien namme sjongend sein:
Jahweh hat op ‘e ierde
syn hiele folheid lein.

* Frânske Skoalle (13e ieu)
Yllustraasjes út it libben fan Noömy en Ruth
 

Har man, te gast yn Gibeä,
joech dêr syn byfrou oan de nacht
om sa himsels derút te rêden,
sy waard troch Benjamins geslacht
misbrûkt, sa gie it ta.

En doe’t de nacht rûn nei de moarn,
kroep sy werom nei ’t gastferbliuw,
foel út ‘e tiid del op ‘e stoepe,
hy joech by ljocht de doar in triuw
en seach syn misstap oan.

Hy bûn har op ‘e ezel fêst
en gie werom nei ’t eigen gea,
ferdielde ’t lyk yn tolve parten,
sa ware troch it lân de dea,
elk droech it as in lêst.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘De frou fan de Levyt yn Gibeä’
Yllustraasje ‘De Levyt fiert de deade frou mei’