Gjin skipper hie ferline jier
syn sin as hearsker oer de wyn
dy’t wûn it fan de alve fjouwer kear.

Mar eartiids wie it gjin beswier
te silen mei in reef deryn,
mei minder túch behearsken skippers mear.

Dus waard der socht nei wat is wier
mei wittenskip fan ien op ien,
formule fjirtjin kear, dan wie it klear.

Foto Utjouwerij Van der Meulen, Snits

De trije fan ferline jier,
It Hearrenfean as nûmer ien
en Snits en Huzum wiene grut de bear.

Professor Gerritsma, dy klier,
soe hy – op rekkenjen in tsien –
no oer de wyn en fjirtjin skûtsjes gear?

Foto Marten Sandburg, PENN Communicatie

Ien wierheid bleau foar altyd wier:
de skipper hearske oer de wyn,
al wûn dy fan de alve fjouwer kear.

Rienk* wie by ’t oanslaan al grimmitich,
trije dagen hiene se net syld,
guon neamden dat gewoanwei spitich,
mar it makke him bysûnder wyld.

Al by de earste boei wie ’t rekke,
want oer stjoerboard brûsde SWH,
koe mei gjin kop dertusken stekke,
hurde koppen wiene derop ta.

‘De skoaten oan, se sille witte
dat wy sile nei it lêste rak,
protesten kin ik net mei sitte,
’t flak fan Heineken** bringt ús teplak.’

De kop sit tusken boarden klamme,
fjirtjin swiere punten fan ’t protest,
de lêste dei wie ’t mis, ferjamme,
noch in pilske, proast, dochs rûn er bêst.

* Rienk Zwaga