Dit is de skiednis fan in stins,
in sterke boarch yn ’t plakje Snits,
dêr wenne ridder Rienk, in mins,
bekend fan in ferhaletrits.
De stins fan stien stie op it plak
foaroer it Skiepmerkplein
en hat mei muorre, toer en dak
de fijân strang de wacht oansein.
De boarch wie ree ta elke striid,
it aventoer siet yn syn stien,
mar ’t slûge inkeld yn de tiid,
hat nea mei Rodenboarch wat dien.
Dat wie de reden dat syn hear
doe sels op aventoer út gie,
want Rienk syn libben naam in kear
mei’t er de rop fan ’t krús ferstie.
Sa kaam Rienk Bockema yn tsjinst
fan Edward Trije, Inglish king,
syn ridderfloat foer foar de winst
op Turken, sûnder ien betingst.
Dus wie de stins in jier of wat
ferlitten, fier fan it geweld,
mar foar syn hear kaam oan it slot
it ridderskip, as sterke held.
Nei ’t earste aventoer begûn
it libben wer op Rodenboarch:
de frou kriich dochters, beide sûn,
har eigen dea brocht lykwols soarch.
It hie in protte fan in moard,
wat Rienk brocht ta de pylgerstêf:
Hy stapte fier fan hûs oan board,
beseach yn Sion Kristus’ grêf.
De Snitser stins ferlear de striid
fan tsjerken yn Jeruzalem,
mar nei ferrin fan beafeartstiid
herkende Rodenboarch syn stim.
Nei stille jierren op ‘e stins
hie Rienk as boarchhear skjin syn nocht,
hy dreamde fan syn grutte winsk:
de eare fan in fûl gefjocht.
Mei Dútske Ridder Oarder gie
de Snitser nei Litouwen ta,
mar hoe’t syn stins derûnder stie,
dêr woe syn baas gjin praat fan ha.
Yn Grodno streamde ’t fan it bloed,
sa’n fjouwertûzen kamen om,
de Snitser ridder naam foargoed
twa jonges mei en ek de rom.
Doe klonken der mear stimmen op
yn Rodenboarch syn ridderseal
en út it suden kaam de rop
fan Hollânsk greve: hiel foar heal.
De greve woe hiel Fryslân ha,
de lytse helte wie foar Rienk,
as ûnderkening woed er sa
it sintrum meitsje fan syn stins.
De Snitsers lykwols wiene poer
en kamen del mei man en macht,
se lieten fan de boarch neat oer
en stjoerden Bockema op jacht.
Dat wie de ein fan Rienk syn stins,
mar net fan syn bestean as mins,
hy makke fan syn dream in tins,
in kleaster, Thabor by doarp Tirns.
|
