Hy wie in ealman mei Dútsk bloed
en tsjinne God as lutheraan,
striidfeardich stie er foar it libben
oer, mar wist fan slaan noch jaan,
syn takomst like lykwols goed.

Fan ealman soed er wurde prins
en tagelyk ek katolyk,
want sa woe ha it gea Oranje;
wie net God syn folk gelyk…
genede gie oer elke grins.

Hy wist troch ’t libben al fan jaan
en joech de kening rjochte rie,
dat Karel wie oer him te sprekken,
ek syn soan Filips foldie
de rie, al waard it letter slaan.

Fan adviseur waard hy rebel
en tagelyk ek kalvinist
fanwege swiere roomske sanksjes,
sei yn ’t iepenbier: ‘Sa is ’t,
de boarger is net mear yn tel.’

* Anthonis Mor van Dashorst (1516-1575)
Skilderij ‘Portret fan Willem I van Nassau’

* Jozef Israëls (1824-1911)
Skilderij ‘Willem van Oranje yn de Rie
by lânfâdes Margareta van Parma’

Dêr lizze eallju mei ’t ynteger hert,
dat net mear tsjinnet as in pomp,
net langer kloppet foar de oar,
want skieden is de holle fan de romp.

Sy libben frij-út yn de drege tiid
fan wa’t net roomsk is, hat der west,
dêr wie de ynkwisysje foar,
mar beide eallju giene foar ’t protest.

Greef Hoorne en Van Egmont wisten wol
dat Alva kaam út Spanje wei
om elk te setten op it spoar
fan wat syn baas, Filips de Twadde, sei.

Mar wat gjinien fan him ferwachte hie,
wie dat de eallju rekken fêst,
de frijheid gie foar har teloar,
mar yn de sel fûn it gewisse rêst.

It rjocht waard brutsen doe’t it oardiel kaam,
mar net it hert dat frijheid preau
foar’t folk dat bleau yn ’t eigen spoar,
op ’t lêst de Spaanske tiranny ferdreau.

* Louis Gallait (1810-1887)
Skilderij ‘It lêste earbetoan oan
de greven Van Egmont en Hoorne’