Tegearre yn de tinte, ûngelyk
fan tinken oer de oanfal op ‘e stêd,
want Leien rekke swier yn lêst:
Valdez wie yn syn plannen rêd,
mar Magdalena woe noch ien nacht rêst,
sa spile op de oarlochsromantyk.

‘Noch ien nacht útstel, dan der gau op ôf,
ik sis dy ta, wy wurde dêrnei man en frou.’

De Spanjaard joech him rêstich del yn ’t kamp,
wylst twirren giselen oer gea en stêd
en geuzen stieken diken troch;
Valdez wie yn it flechtsjen rêd,
dus pleite Magdalena net omdoch,
sy sparre Leien foar in plonderramp.

* Simon Opzoomer (1819-1878)
Skilderij ‘Magdalena Moons smeekt har oansteande,
Francisco Valdez, de bestoarming fan Leien
noch ien nacht út te stellen’

Haarlem seach de Spanjaard, man en macht,
yn oantocht, liet de klokken slaan,
mei man en frou gie ’t nei de muorre,
Kenau stie dêr om befel te jaan
oan froulju yn har eigen dracht.

Kenau, myte fan de hellefeech,
de werklikheid joech har it plak
fan fûle barrikadeboufrou…
of se smiet mei pannen fan it dak,
sa stie se muorrefêst en heech.

Simonsdochter, hannelsfrou yn hout,
foer letter nei it noarden ta
en foel yn hannen fan piraten,
gjin begrutsjen woe dy fijân ha:
se waard de weagen tafertroud.

* Charles Rochussen (1814-1894)
Skilderij ‘It belis fan Haarlem’