De wyn kin alle hoeken fine,
draait ynienen yn it rûn,
sa boartlik as in jonge hûn
en lit him oan gjin skûtsje bine.

Langwar syn Wiellen ha it witten
wêr’t de wyn de twirren lei
en hoe’t er gie syn eigen wei
mei as gefolch dat skippers switten.

It Grouster skûtsje heinde twirren,
naam yn ’t earste rak de kop,
doe hold de wyn ynienen op:
‘Joop Mink, do bliuwst in skoftke hjirre.’

It Hearrenfeanster skip woe rinne,
kriich de wyn rjocht op ‘e kop:
‘Sis Tjitte*, wurdt it top of flop?
Okee, dan lit ik dy wol winne.’

It waard in spul fan gong of lizze,
rjocht fan foaren of deryn,
gjin skipper koe wat mei sa’n wyn,
dy hie it op Langwar te sizzen.

* Tjitte Brouwer

Se skuorden oan de touwen
as bollen oan it tsjoar
dêr yn it Grietmansrek,
mar achter mocht net foar,
in kwestje fan fertrouwen.

It folksliet moast noch klinke,
doe bearde al de wyn
dêr yn it Grietmansrek,
gjin reef kaam der mear yn,
in saak fan los of sinke.

Gjin skûtsje soe lavearje,
sy sylden admiraal
dêr yn it Grietmansrek,
soms rom en dan wer skraal,
gjin kwestje fan wurdearjen.

It wiene mânske bollen
deun achter SWH
dêr yn it Grietmansrek,
sy woene ’t koke ha,
in saak fan ien tefolle.