Joab koe syn eigen grinzen:
David soe de heechste eare ha,
al hie syn legermacht al wûn,
de kening moast nei ’t slachfjild ta…
de generaal mei David yn ’t ferbûn:
Oeria’s dea by Rabba
draaide yn har tinzen.

Kenings fijân rekke finzen
yn de slach mei faasje nei de dea,
ferlear syn kroan noch foar de jûn,
’t folk kriich de swipe oer de lea…
noch wie de kening oan ’t ferline bûn:
Oeria’s dea by Rabba
rûn oer Ammons grinzen.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘David ferslacht de Ammoniten’

Sân dagen hat er fêste,
nachts lei David op ‘e grûn,
dêr waard it libben net mei wûn,
’t rûn út op ivich rêste.

De heit wie net by ’t stjerren,
hearde dêrfan yn de rin,
op slach joech hy it libben sin,
syn fêstjen wie mislearre.

Batsjêba wie yn triennen,
’t memmehert wie by har bern,
tegearre hiene sy ’t ferlern,
mar soene ’t nije winne.

* Salomon Koninck (1609-1656)
Skilderij ‘David en Batsjêba by it bern’