De jierren telden ek foar Lodewyk,
net dat er stjoerleas wurden wie,
hy hie it roer noch fêst yn hannen,
seach ek skerp it ûnderlyk,
woe stommegraach noch ien kear flamje.

Nei trettjin jier wer skûtsjekampioen,
dat wie wat hy foar eagen hie,
dêr jokken fan syn skippershannen;
op De Lemmer hied er wûn
de earste striid, mar doe ferjamme…

It dykpublyk wist net wêr’t Lodewyk
ynienen wie of wat er hie,
want hy foer net mear yn de rige;
foar de man wie gjin ûntwyk
doe’t Jouster Anne* him bedriigde.

De punten telden swier foar Lodewyk:
gjin kampioen, wol âld en bryk.

* Anne Tjerkstra, debutant

It suden hat it measte wetter,
yn it westen sjocht men withoefier,
wat gea yn Fryslân eaget better
as de hoeke yn ’t súdwesten?

De reiden rûzje hjoed fan wille,
hjir sil ’t barre, ien kear yn it jier,
men moat der net te swier oan tille
dat it waait út it noardwesten.

De romte lit de skûtsjes krimpe,
dy’t op ’t rychje sile foar de sier,
wit dat it skippersaard is rimpen,
gysten sels yn it mideasten.

It startskot klinkt, it kin begjinne,
wat lûd roppen wurdt, is wrachtich wier:
dêr brûst it lytste skipke hinne
út ‘e hoeke yn ’t súdwesten.

It folk fan Meindert* kin jûchheie,
hurde wyn en spanning makken ’t swier,
mar better kin men it net krije:
hjoed wol twa kear fan ’t súdwesten.

* Meindert de Groot fan de Súdwesthoeke