Doe kaam ik by it skieppegat,
gjin teken fan gebletter,
mar tefreden mei it lot
fan boatdak sûnder wetter.

Wannear’t se op De Feanhoop farre,
is de hope leafst gjin hoop
op ’t plak fan Stobbehoek,
want drama’s sille barre
sûnder roer en fol it doek.

De wâlstart koe wol sprekken lije,
linyfarre, dan yn ’t breed
de tugen, fjirtjin kear,
dit rak elkoar noch mije,
mar by Stobbehoek net mear.

De stobben skodden ûnder wetter
by de botsings, stiel op stiel
en prikjebrekkend hout,
geflok as fan in ketter,
wa siet goed en wa wie fout?

It like geunstich foar dy’t bleauwen
yn de striid, mar ’t wie mar skyn,
gjin skipper kriich in priis;
foar Joop* wie ’t net te leauwen,
dat: ‘Jim binne lang net wiis!’

* Joop Mink fan Grou wûn de wedstriid