It wie bysûnder, op ‘e nij
kriich Daniël in fisioen,
hy fielde wyn út fjouwer streken,
dat de see spriek op oant yn de jûn,
liet fjouwer frjemde bisten frij:

In liuw mei wjukken fan in earn
en mei in minskehert, in nuver teken,
kaam fan de grûn, bleau doe wer stean.

In bear mei ribben yn de bek
noch sûnder fleis en fet, in nuver teken,
kaam skean omheech as wied er gek.

In panter, wjukken op ‘e rêch
en fjouwer kear in kop, in nuver teken,
kriich wylst er fleach de wrâld yn ’t each.

In bist dat noch gjin namme hie,
mei hoarnen op ‘e kop, in nuver teken,
liet neat yn stân, sterk as er wie.

It waard in wûnder, der wie Ien
op jierren, sittend op in troan,
dy’t rjochtspriek yn de fjouwer streken;
mei de wolken kaam de minskesoan,
dy’t eare kriich fan elkenien.

* Yllustraasje ‘Fisioen fan de fjouwer dieren’
Ut ‘Foundations of my faith’