It wie in kostlike finale
mei de wikseling fan skaad en ljocht,
fan wetterspegel en it twirreswart,
sa’n entûraazje hat in spanning brocht
dy’t hjoed noch klinkt yn de ferhalen.

‘It kampioenskip is foar Tjitte*,’
seine de profeten op it lân,
‘want sjoch mar nei de foarsprong dy’t er hat,
mei fjouwer punten yn de skippershân
kin hy wol op it helmhout sitte.’

Mar Jelle** woe dêr neat fan witte,
sylde fleurich foar de oaren út,
wylst Tjitte treurich dreau op plakje acht;
wie dit de situaasje ta beslút,
dan koe De Lemmer Topper hjitte.

‘It kampioenskip is foar Tjitte,’
seine de profeten op it lân,
‘want ha ‘k dat al net foar de wedstriid sein,
as tredde oer de streek yn hâldershân,
soks kin men foar de tiid wol witte.’

* Tjitte Brouwer fan It Hearrenfean
** Jelle Reyenga fan De Lemmer

De Lemmer hat twa dagen
skûtsjesilen, syn tradysjerjocht,
foar wiere Lemsters spot en nocht,
want spotters ha gjin fragen.

De earste dei plak fjouwer,
’t koe wol minder, mar it gie om ien:
‘Se ha it wolris better dien
op sleeptou by De Jouwer.’

De twadde dei gie ’t better,
want hy sylde nei de start nei ien:
”t Koe minder, mar ’t is aansen dien,
ik fiel it oan myn wetter.’

It Fean kaam rap nei foaren,
dat De Lemmer sakke nei plak twa:
‘Sjochst wol, hy wol de winst net ha
en sil wer fjouwer score.’

Der drigen fjirtjin punten
foar De Lemmer troch in djoer protest:
‘Wat bliksem, slagge foar de test,
hy woe noch efkes stunte.’

Mar Jelle* koe ’t beprate,
dat De Lemmer bleau deryn, plak twa:
‘It giet sa op kwartetten ta
mei fjirtjin skûtsjekaarten.’

* Jelle Reyenga