Fjoerwurk past by ’t Feanhoopfestival,
dat ha de skippers witten,
want se giene te betiid fan wâl;
de festivallers makken lol,
se lieten eigen rotsoai sjitte.

Mar fan ’t jier gjin misferstân, de start
soe mei in kûgel barre
dy’t de loft yn skeat mei fjurrich read,
gjin skûtsjeskipper seach mear swart,
elk koe op tiid de rûte farre.

Elke rûte waard in karrûsel,
ientoanich sûnder knallen
as de wite petten op griis hier,
dy’t dreauwen by de skûtsjes del,
it festival wie har tafallen.

Hy wie lang poer oer syn protest
en woe net mear foar Ljouwert farre,
dat al yn syn earste jier,
mar Ulbes* tsjinsin hat no west,
der sille grutte dingen barre.

Dêr sylt er skraal nei aak en wâl,
dy bakboardsslach sil goed beteare:
fier foarop de Tynje yn,
gjin reade flagge, bist no mâl…
de wylde liuw is net te kearen.

Wâldsein wurdt keard troch ’t Hearrenfean,
dy manlju kinne daliks lûke
oan de wite mei protest
fanwege al dy wiete klean,
wat kaam troch ûnder ’t seil troch dûke.

* Ulbe Zwaga