It silen misse op Langwar?
Gjin sprake fan, de Wiellen lûke
ien foarút, de oar komt achteroan
en faakris is it yn de war,
Langwar kin wol sensaasje brûke.

It starten misse op Langwar?
Wolnee, ’t is op ‘e streek al rekke:
foar de Lemsters wurdt de striid bedoarn,
se moatte bûge, ha gjin kar,
de Wiellen jouwe gjin opstekker.

It starten misse fan Doarp Grou?
Jawis, want twa kear jout de faasje:
fan plak fjirtjin troch it fjild foaroan;
de konkurrinten sjogge blau
fan eigen gong en argewaasje.

De finish misse fan Langwar,
it skûtsje op it eigen wetter?
Gjin opstekker silend achteroan,
it lei miskien wol oan de mar,
op Starum fart Langwar grif better.

Se sylden op ‘e mar foar fol,
hoewol’t de wyn it brûzje liet
en himden waarden dweiltrochwiet,
it waar wie foar de skippers gol.

De liuw gie folop yn de striid
en liet de rest de spegel sjen,
’t wie doe al dúdlik foar de fan:
it waard dy middei sûperstiid.

De swurdetraper hie it drok,
hy brûsde troch it skomjend wiet,
song ûnderwilens lûd syn liet:
‘Ik bliuw derboppe, ha gelok!’

Dêrboppe gie it wol ferkeard,
de gaffel kreake, gie dwerstroch,
gjin sûpersfeest oan board, want sjoch:
de skippersfrou fûn it mar neat.