augustus 19, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
As minskesoan fernaam ik wyn,
in wynpûst dy’t my meinaam
nei de Easterpoarte fan Gods hûs,
ik seach dêr fiifentweintich man
en Jaäzanja, Pelatjahû
wiene dêr de heechsten fan.
‘Do minskesoan,’ sa hearde ik,
‘dit binne mannen rinnend
mei it ûnrjocht yn de holle om
en tinkend dat sy binne ’t fleis,
de stêd is dan de panne om te
brieden… profetearje deis!’
Dyselde deis wie ’k ûnderweis,
ik seach de liken yn de
stêd en profetearre oer dat fleis,
it ûnrjocht dat doe oandien wie,
it fleis fan alle hege hearen
wie ferrotte en fergie.
Wylst ik noch profetearre, stoar
ynienen Pelatjahû,
wat my oangriep, dat ik foel foaroer
en raasde ’t út: ‘Is it no oer?’
* Yllustraasje ‘Ezechiël’
augustus 18, 2023
fan ûnbekend*
De skepping is hjir stûke
foar de sechde dei:
wêr lit de oaljefant him sjen,
sjocht men de apen klimmen
of de kop fan in sjiraf?
Gjin mins sil yn dit lânskip
út ’e mar opdûke.
Dochs is it stille wetter
grien, in teken fan
de hoop dat dit is net de ein:
it is al te fernimmen
dat de kop fan de sjiraf
ynienen boppe ’t grien komt,
letter is ’t noch better.
Mar hoe is ’t as de minske
as in frou of man
te sjen is op ’e sechde dei…
de ein fan alle winsken?
* Foto ‘Taisho-fiver yn Japan’