… twa himelstrielen sjitte
nei ’t ierdryk boppe-op in peal
en transformearje ta it stal
fan tsjokke ingel, boppe-al
de skôger, fan karakter eal.

It eaget oer de strjitten,
mar wurdt gjin kop of skonk gewaar,
wol al it skips- en brêgeljocht,
fanwege leechte om ‘e nocht…
wa wit, foar ’t berntsje yn gefaar…

Klear foar ôffeart, ’t rint foar wûnder,
regelmjittich yn ’t gebrûk
en ûnderweis al toarstich,
sa fart it libben – tjoeke tjoek –
al yn de stimming, hiel bysûnder.

’t Is gjin wûnder mei it wetter
boppe ’t flak dat hy sa leit:
foar dea want sûnder hertslach;
gjinien dy’t syn bestean bekleit,
hy proaste doe en dêr en letter.