Se leine op in tegel,
abnormaal yn skiere tiid
fan yn ‘e hûs om dêr te kleurjen,
feilich foar de fûle striid…
se hâlde foar de bûtenspegel.

Tsien kleuren yn in strjitte
mei in toutsje foar ’t ferbûn
om rêstich by elkoar te bliuwen
fan de moarntiid oant de jûn
oant kûgels út ‘e lopen sjitte.

Dan komme se yn aksje
foar ekspresje fan ’t gefoel,
elk mei in tint, fan ljocht nei donker,
want in teken is it doel,
de keunst is ienheid út ‘e fraksje.

Sjoch hoe heech de bulten lizze,
rikjend fan de hjitte hei
fan hieltyd mear, it leafst net minder;
in lege bonus is der noch net by,
oars sil ús lân de banktop misse.

Sjoch de findels langút klappen
foar de kristen-polityk
fan tuike tuike, noch net minder,
oars reitsje al ús bankgebouwen bryk:
de top sil oer de grinzen stappe.

Sjoch de brêge yn de fierte
nei it rynske bûtenlân,
foar al dy graaiers: soademiter!
Jim fleane rikjend nei it hjitte strân
om dêr yn streekjespak te switten.