november 9, 2023
fan Adriaen van Ostade*
Se ha gjin lêst fan stikstof,
ek net fan tefolle dong,
’t probleem fan CO-twa
lit haren laitsjend kâld,
troch ’t krûkje bliuwt men jong.
Se nimme hjoed in slokje,
jouwe troch de folle krûk,
der is genôch foar twa,
it bern is noch te jong,
hat soms in wiete broek.
Sy fûn yn ’t laad in boekje
mei wat ferskes foar de fleur,
want wille wol men ha,
fan beide wurdt men waarm,
sa krijt it libben kleur.
Genôch stof, nee net stikke
fan de drank en fan de sang,
it libben laket ta
oan wa bliuwt ivich jong,
dy’t lucht krijt, libbet lang.
* Adriaen van Ostade (1610-1685)
Skilderij ‘Sjongende boeren’
november 8, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
De âlden fregen my in útspraak
fan de Hear foar Israel
om wis te wêzen oer de takomst,
mar befreegje liet de Hear Him net,
it antwurd siet al yn Gods wet.
Ik liet de âldsten ’t oardiel hearre
oer de heiten yn it lân
Egypte dy’t de goaden tsjinnen,
mar se giene troch en harken net,
God hat har dochs út dat lân ret.
De Heare brocht it folk ek fierder,
de woestyn troch nei it lân
dat Hy beloofd hie, mar it tsjinne
goaden lykas earst, it harke net,
hoewol’t God harren joech syn wet.
De heiten ha it lân net helle,
dat de Hear seach nei de bern
mei it each op harren sûne takomst,
mar sy libben ek net nei Gods wet
en waarden út it lân wei set.
* Yllustraasje ‘Gods wet’