Us Leavefrouwetsjerke stiet der noch,
it goatysk finster rikt mei trije stilen:
God de Heit, de Soan en Geast,
Marije draacht it aldermeast,
sy hat as mem de haadrol spile
yn it godsgebou, mar doch…

Noch wiist de toer nei ’t plak fan ’t himelryk,
mar alle klokken, eartiids galmjend, swije
oer de Heit en Soan en Geast,
it docht Marije noch it searst,
sy moast al yn de stilte lije
op ‘e heuvel by syn lyk.

It buertsje leit der noch, mar minder smûk
as eartiids doe’t der party memmen wennen,
no noch ien mei heit en soan,
mar moarns giet wol de kachel oan,
de skoarstientoer rikt nei de sinne:
Leave Frouwe yn gebrûk.

* Jacobus Lodovicus Cornet (1815-1882)
skildere û.o. histoarjestikken,
portretten en ynterieurs.

** Egbert van Drielst (1745-1818)
skildere foaral lânskippen. 

Se seine, ’t stie no yn de wet:
wa’t him op strjitte deljoech,
moast it earmhûs yn;
’t wie neat foar him, hy woe it net,
seach mear yn wyn en sinneskyn.

Se seine, dan mar yn de stien:
hy koe wol rotsen brekke
mei in hammer, klap
op klap, yn wyn en sinneskyn,
mar neat wie foar de grap, ’t moast rap.

’t Waard hjerst, net folle sinne mear,
wol wyn, ’t wie om te frekken
yn syn bûtensel,
hy sloech noch hûnderttrettjin kear,
doe briek er sels, hy joech him del.

Se seine, by ús Leave Hear
koe hy in potsje brekke.

* Henry Wallis (1830-1916)
skildere ‘De stienbrekker’
as kommentaar op ‘e
Earmewet fan 1834.