februari 16, 2024
fan ûnbekend*
Har eagen sprekke kleare taal:
ik wit net hoe’t dit kin
en hoe’t it fierder moat,
ik wol der net nei sjen.
Dochs wit se ’t fantasy-ferhaal:
de fûgel-mem wie poer,
sa’t mem dat ek soms is,
doe krigen se gjin foer.
Se jage beide bern it nêst
út, sy moast troch de doar
nei bûten ta foar straf,
faak wist se net wêrfoar.
De berntsjes fûn se op ’e grûn,
it iene lei hiel stil,
it oare libbe noch,
se wit net wat se sil.
Mem hat har letter iten jûn,
dat kin sy ek wol dwaan,
dan libbet ien wer op,
mem-fûgel sil ’t ferjaan.
* Skilderij ‘Famke mei de deade fûgel’
februari 15, 2024
fan ûnbekend*
Guatapé, it boeredoarpke
dêr’t wrotten waard foar it bestean
op fêste grûn rûnom,
de boer koe foar syn risping gean.
Guatapé waard transformearre
ta margebiet, net troch de boer,
mar troch in sterke earm:
in daam seach ’t wiete lânskip oer.
Sjoch de wetterkrêftsintrale,
gjin boer koe tsjin dy stroomkrêft oan,
hy miste fêste grûn,
dy gie net oer fan heit op soan.
Rûnom riist rekreaasje
op, boaten farre op ’e stream
fan nij is dizze tiid
en fier it sicht as yn in dream.
* Foto ‘Guatapé yn Colombia’