februari 20, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
Tyrus, rots hasto as namme,
op in eilân leist, grutsk yn de see,
mei sterke muorren, hege tuorren,
troch dyn hannel waardsto ryk
en stiest bekend as feilich stee.
Tyrus, do hast dy net skamme
foar dyn grutspraak oer Jeruzalem,
woest nei de fal gean troch de poarte
fan dy stêd en wiest allyk
in rôver, ’t bern naamst fan de mem.
Tyrus, do wurdst as in keale
rots sa middenyn de wylde see,
dyn sterke muorren, hege tuorren
wurde pún en wei yn slyk,
it net wurdt drûge op sa’n stee.
Alle lannen fan de seekant
sille trilje fan dyn ûndergong,
de stêd dêr’t bern earst feilich boarten,
is net mear oan doe gelyk,
de rots dêr’t elk de lof fan song.
* Foto ‘It ferfallen Tyrus’
februari 19, 2024
Hoewol’t er wyt fan foaren is,
jout hy de foarkar oan in mantel
dêr’t de kleur fan goed past by syn aard
en boppedat by ’t wetter…
hjir sjocht in miuw ’t faak donker yn.
Yn Porto sit in miuw net mei
de kar foar in bepaalde mantel:
by wat ljochter kleuren hat er baat
sa boppe ’t blauwe wetter…
dêr sjocht in miuw it helder yn.
Wat wis is yn de hiele wrâld,
fan Porto oan de Lytse Potten
ta, is foarkar foar in grut ferskaat
oan miuwen en oan minsken…
de wiisheid sjocht dat foardiel yn.
