juni 1, 2017
fan Akseli Gallen-Kallela*
Sy wie alve wurden,
kriich fiif kear in krús,
har simmer wie foarby…
se seine: ‘Sy is thús.’
Blêden krigen kleuren,
wizend op ’e hjerst,
wat like suver nij,
lykwols hie ’t libben west.
Boppe kamen streken,
tsjuster as de nacht,
gjin bui dreau droech foarby,
de krusen joegen acht.
Wynkrêft tsien oant alve,
gûlend om swart hout,
de blêden rekken frij
en ha in teken boud.
Sinnich giel oer modder,
sa wie sy it wend,
de hjerst gie ek foarby,
mar net har monumint.
* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
Skilderij ‘Hjerst, de fiif kleuren’
mei 31, 2017
fan Dirk Bouts*
Net dat gjinien mear nei my wiist
op strjitte as publike frou,
net elkenien kin witte
dat myn triennen wiene foar de Hear,
dy’t ik de fuotten waske,
dêrnei salve, want ik hie berou
oer alles wat ik mar net litte
koe, wat Simon ek net noaske…
dy Fariseeër fûn ’t mar neat
dat soks… nee, ik bedoele fansels
’t fersoargjen en ek tútsjen fan de Hear
syn fuotten, op ’e kop ferkeard,
dat liet er dan ek lûdop witte,
ja, soks barde by him thús,
mar ik kaam ek thús, waard mysels
wer, want de Hear seach my wol sitten,
hold myn dwaan oan Simon foar
en ferjoech wat ik misdien hie,
wat net mear nei myn ferline wiist.
* Dirk Bouts (sirka 1410-1475)
Skilderij ‘Kristus yn it hûs fan Simon’