juni 3, 2017
fan ûnbekend*
Net dat ik fuortrûn bin… by Chusas wei,
hy hat it hert op ’t goede plak,
yn ’t wurk is hy ek lang net min
as master oer Herodus’ jild,
mar wat er die en wat er sei,
wie my op ’t lêst net nei it sin:
’t kaptaal kriich mear as syn gerak.
Maria Magdala kaam dermei oan
nei’t sy troch him goed holpen wie,
fansels bedoel ik troch de Hear,
dy holp har fan kweageasten ôf,
har libben wie dêrtroch bedoarn,
sadwaande kaam foar my de kear:
‘Kom mei ús mei,’ sa joech se rie.
As trije froulju ha wy it no drok,
Susanna joech har der ek by,
it iten moat op tiid wol klear,
mar spyt fan ’t folgjen ha wy net,
syn boadskip bringt de minsken lok,
ek yn har libben komt in kear:
wa’t yn syn wurd leaut, fielt him frij.
* Yllustraasje ‘Froulju yn it libben fan Jezus’
juni 2, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2005
De skûtsjes ha in kop en kont,
dêrtusken warings en ek dekken,
langer kin men it net meitsje,
mar soms wol in skipper leaver koart
om mar gjin boei te reitsjen.
De Lemsters leine lang op kop,
gjin konkurrint koe har berikke
oant de twivel sleat de eagen
foar de boei, want wie it stjoer of bak,
se ha it doe mar weage.
De boei kaam foar de Lemster kop
en skampte doe de hiele langte
sûnder dêrby leech te rinnen,
krige by de kont in hurde skop…
gjin kâns om noch te winnen.