juni 7, 2017
fan ûnbekend*
Jaloersk op him, dat bin ik net,
wol ha ’k begrutsjen mei ús mem,
dy’t wer in snútslach krige
fan Jezus, ja, ik bin syn broer…
syn útspraak hat my oan it tinken set,
ik sil der net om lige.
Wy wiene ryklik let, ik jou it ta,
mar soks moat ûnder ús dochs kinne?
Dus bin ik tusken ’t folk trochrûn
en ha him op ’e hichte brocht
dat mem foar him ek kommen wie;
ik seach, hy woe ús dêr net ha,
mar wol de minsken om him hinne,
sei dat er oare bruorren hie
en ek in oare mem: it folk dat nei him socht;
ik ha mar gjin reaksje jûn,
wie op dat stuit fansels wol poer,
mear út begrutsjen mei ús mem
as dat er oer syn broers sa tocht.
* Yllustraasje ‘De fjouwer broers fan Jezus’
juni 6, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
van Phidias**
Daar staat hij voor het fries van Parthenon,
waar hij de supervisie over had,
met trots vervuld zoals een pauw
vertoont zijn veren in de zon,
vriend Pericles schonk hem de bouw.
De goden schonken Phidias het heil
van denk- en handkracht als hij erom bad,
waaruit het bouwwerk vast ontstond,
’t vertoonde de klassieke stijl,
de mens op goddelijke grond.
Toen Pericles de macht ontnomen was,
viel Phidias ook van het hoge dak,
de dood of naar de godentop:
op ’t Parthenon ontstond een kras,
maar Phidias kwam hogerop.
Zijn inspiratie werd de hoogste god,
die hij verbeeldde in ivoor en goud,
een beeldhouwwerk trots als een pauw,
met Zeus bereikte hij zijn slot,
zijn leven kende geen berouw.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Phidias toont zijn vrienden
het fries van Parthenon’
** Phidias (gestorven circa 432 voor Christus)