juni 9, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2005
Mei fleur giet elk De Lemmer yn,
it plak dat útsjocht oer de see
fan earder, lit hjoed fan de ree
de skûtsjes sile, jou har wyn.
Grimmitich lûkt de fokkenist
de skoat oan wylst it wetter spat
by ’t swimfest op, wiet wurdt de brot,
mar boppe alles klinkt: ‘Dit is ’t!’
De swurdeman lûkt in gesicht
fan wat krij ik yn ’t rjochtereach,
hy sjocht net op in spat of weach,
docht wol sa no en dan ien ticht.
De Lemmer sylt mei fleur op kop,
mar giet wat ûngelokkich ree,
wurdt tredde op syn eigen see…
de Lemster flagge komt yn top.
juni 8, 2017
fan Vincent van Gogh*
Krûd en ûnkrûd yn ’t bestean,
gjin minske kin om beide hinne,
hy stribbet nei ’t fertsjinne lean
en moat om krapte stinne.
Unkrûd groeide tusken ’t krûd,
de hiele dei ha beide lutsen,
de pine sjit troch hân en foet,
de rêgen fiele brutsen.
Rêst by ’t fallen fan de jûn?
Sy hat har deljûn op ’e kroade,
hy is noch oan it ûnkrûd bûn,
it offer oan de goaden.
’t Alderlêste yn de brân,
de rêch lit him no dûbel fiele,
hy struit op ’t fjoer in skeppe sân,
Godtank klinkt út twa sielen.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Akwarel ‘Unkrûdbrâners’