januari 16, 2024
van Joaquin Sorolla*
Geen probleem, zij liggen naakt
en op hun rug, maar niet om iets
voor wie ook te verbergen,
nog onschuldig zijn ze voor de blik
die bij toeval op hun lichaam rust,
zij worden niet geraakt.
Dravend gingen zij erin,
geraakt door elke hoge golf,
maar zonder te beroeren
schuldgevoel noch seksuele drift,
door de branding werden zij gekust
van kleine teen tot kin.
Hij is ’t drietal gepasseerd
en eveneens ’t onschuldig naakt
bewegen, zo ook liggen,
voelt het vissen doorgaans als zijn plicht,
ook het lichaam voor een deel als lust,
hij heeft al veel geleerd.
* Joaquin Sorolla (1863-1929)
Schilderij ‘Kinderen op het strand’
Schilderij ‘Visserman in Valencia’
januari 15, 2024
Driigjend skoot it tsjuster oer it lân,
ús lân dat trettjin jier al leit
bedutsen ûnder koel belied
fan ’t kapitaal sil winne,
wâdzje oer de swakken hinne.
Mar sjedêr, it komt der driigjend oan,
it tsjuster fan de neare nacht
foar flechtlingen troch nij belied
dat oer de grins har hinne
set: lit har de hel ynrinne.
Harkje nei de sinne: ‘Neat is nij,
de himel hat al tsjuster west
foar flechtlingen, ekstreem belied
fan rjochts liet harren stikke!’
Wie de grins noch te berikken?
Nei trettjin jier fan ’t kapitaal
skoot oer it lân de wylde wolk
dy’t driget mei in rûge taal
fan ticht de grins, ferdomme,
net in frjemdling sil hjir komme!