januari 24, 2024
fan Józef Brandt*
Zaporizja, stêd dy’t derta docht,
fort fan de Kozakken,
frije keardels yn it flakke gea
fan steppen oer de kimen hinne,
jagers, fiskers yn de Dnepr,
frijfochten folk dat frijheid socht.
Striidber steane twa Kozakken klear
mei ’t gewear al laden,
frije keardels op ’e eigen grûn,
troch net in fijân te besetten,
lit it hynder fjouwerje,
gun oan de Rus gjin grûn en ear.
Zaporizja, stêd dy’t derta docht,
earje de Kozakken,
earder folk dat foar dyn frijheid focht,
har bloed streamt troch dyn ieren hinne,
jei de fijân oer de Wolga,
dan komt fansels dyn fisk foar ’t ljocht.
* Józef Brandt (1841-1915)
Skilderij ‘De Kozakken fan Zaporizja’
januari 23, 2024
van Józef Brandt*
In geen velden noch op wegen
is een bondgenoot te zien,
hoewel hij zich begaf naar ’t front
om voor het recht te strijden,
voor zijn grondrecht bovendien.
Tot zijn tanden toe gewapend
is hij naar de grond gedaald,
verkennend wat him staat te doen:
alleen voor ‘t recht te strijden
nu geen ander daarnaar taalt.
Voor zijn doel is taal hoogwaardig,
maar hier heeft hij geen bereik
vanwege velden zonder weg
om ’t grondrecht te vervoeren
naar het niets ontziende rijk.
Omzien om daarna te keren,
daarmee komt hij niet vooruit
om recht te doen aan man en paard
en deze ook te noemen,
vrijuit neemt hij zijn besluit.
* Józef Brandt (1841-1915)
Schilderij ‘Op ruige velden’