februari 9, 2024
fan ûnbekend*
Maroon: oerlitten oan it lot,
mar ek de kleur fan de kastanje,
sa klinkt de namme fan de bergen
oan wjerskanten fan de mar
bedriigjend, donker ek de kleur,
de klimmer wurdt troch beide ferge.
De sinnestrielen nûgje út
om by de helling op te klimmen,
dan kin men wier wol ûnderfine
hoe’t ‘Maroon Bell’ klinke sil
al brekkend elke modderstien
om yn it wetter te ferdwinen.
Maroon: oerlitten oan it lot,
mar ek de kleur fan de kastanje,
sa klinkt de namme fan de bergen,
gearspannend, har komplot.
* Foto ‘Maroon Lake en Maroon Bells,
Colorado’
februari 8, 2024
fan ûnbekend*
fan William Turner**
No gappet er allinnich mar,
it meunster tusken see en lân
dat út ’e hjitte djipte wei
syn fjurrich aard it folk sjen lit…
wa’t tichtby wenne, hie gjin kar.
Hy wenne fier fan ’t meunster ôf,
hie nea syn driigjend gromjen heard,
syn fjoer ek net foar eagen hân,
hysels hie ek in fjurrich aard,
syn psyche reagearre gau.
Ferbylding brocht him tichterby,
hy heinde ’t driigjend gromjen op
en skôge de erupsje klear,
al hielendal nei eigen aard,
yn kleur kaam ’t oan syn each foarby.
Mar wa’t gjin kar hie, kaam net op
it doek, troch jiske waard it folk
bedobbe… William seach gjin kop.
* Foto ‘Krater fan de Vesuvius’
** William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Utbarsting fan de Vesuvius’
