mei 22, 2018
van Arkadij Alexandrovich Rylov*
van Sergej Dmitrievitsj Markoerov**
Laat hem maar lopen langs het water
tegen wind en wolken in,
terwijl een stroom gedachten stuurt
wat toekomt aan het sovjet-volk.
Hij dient de tsaar van dwars repliek;
terwijl de branding langs de oever schuurt,
dient hij het volk van nu tot later…
… maar later zal hij niet meer halen,
door de dood vlug ingehaald,
beleeft hij niet wat jaren duurt.
Het beeld is van zijn streven tolk,
maar mist de loop, de dynamiek;
wat wel verbeeld is: dat hij zwijgend tuurt
naar ’t oeverloze rijk van Stalin.
* Arkadij Alexandrovich Rylov (1870-1939)
Schilderij ‘Lenin aan de oever’
** Sergej Dmitrievitsj Markoerov (1881-1952)
Beeld ‘Vladimir Iljitsj Lenin’
mei 21, 2018
De sinne kroep krekt út ’e dize
wei, besocht it wetter kleur te jaan
en ’t fearrekleed te drûgjen,
it wie mei moarnsmist min te dwaan.
Ik rûn derlâns en seach him sitten,
majesteitlik op syn wettertroan,
bekend, ek frjemd fan bûgjen,
hy seach my net, mar ek net oan.
Hy hat grif fan dy bank dêr witten,
seach dy fêst net sitten wêr’t er stie,
hy stie der sels fier boppe,
sloech yn de wyn de minskerie.
Mar ik bin nei de bank ta setten,
joech my del om nei de foarst te sjen,
de troan wie leech… ik roppe…
myn lûd gie yn de wyn ferlern.