mei 24, 2018
fan B.C. Schneiders van Greiffenswerth*
fan Jules Victor Genisson**
In pylger stiet net stil, is ûnderweis
fan wêr’t er wennet nei in hillich plak
foar heil, úteinlik syn bestimming;
alle dagen fielt er hûd en fleis,
syn geast begjint oan de beklimming.
Wannear’t de sinne sakket nei de kym,
ferriist, as foarbestimd, in berchkapel
foar’t heil fan pylgers út ’e liken;
foar Marije sjonge se op rym,
dy’t moed jout foar de reis fan wiken.
De tsjerkegonger sit deemoedich stil,
hat plak fûn ûnder ’t hillich ûnderdak
en sjocht heech op by syn bestimming;
op it kessen steune heup en bil…
it is in hiele ûndernimming.
Heech op ’e preekstoel stiet mynhear pastoar,
lêst foar in tekst oer himel en oer hel…
wat is úteinlik jo bestimming?
Foar Marije sjongt it tsjerkekoar,
dy’t soarget foar in goede stimming.
* B.C. Schneiders van Greiffenswerth (1803-1873)
Skilderij ‘Lânskip mei beekje, pylgers en kapel’
** Jules Victor Genisson (1805-1860)
Skilderij ‘Ynterieur fan de Sint Jakobstsjerke te Antwerpen’
mei 23, 2018
fan Edouard Manet*
It hie net wêze moatten,
mar ik liet my mei myn maten gean,
sa is ’t no ienkear mei soldaten,
desertearje is itselde as ferrie,
men moat der mei elkoar foar stean,
sa spylje wy it spultsje kaarten.
It wie in spul, sa boarten
wy as bern: in kening en syn folk,
in tûkekroan kaam op syn holle…
wêrom koe it mei in krimineel dan net?
Myn maten woene ’t mei in dolk,
mar mei in stôk soe’t ek wol wolle.
Ik tocht earst oan in septer,
want hy kriich in keningsmantel oan,
in stikelkroan kaam op syn holle,
mar de stôk, idee fan my, wie om te slaan…
ik die wol mei oan ’t earbetoan,
it spul, mar ’t oare wie tefolle.
It hie net wêze moatten,
swijend stie hy yn de keningsklean,
wylst wy as wrede berntsjes boarten…
desertearje hie ik moatten, nêst him stean.
* Edouard Manet (1832-1883)
Skilderij ‘Jezus bespot troch soldaten’