mei 8, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
Mei stommens wie ik slein
as balling yn in fier gebiet,
dêr brocht in flechtling it berjocht:
‘Ynnommen is Jeruzalem!’
Wiswier kriich ik werom myn stim.
De Heare hat noch sein:
‘It folk yn it besette gea
mient dat it lân is har besit,
sy nimme gjin gebod yn acht,
der komt in ein oan dit geslacht.
It wurd mei ’t swurd ferslein,
wa’t tahâldt yn it iepen fjild,
wurdt foar de wylde bisten foer,
yn grot en hoale is de rest,
dy’t pynlik omkomt troch de pest.’
* Yllustraasje ‘Ezechiël’
mei 7, 2024
fan ûnbekend*
Wat kin de ierde noch ferneare
fan de lieders op ’e wrâld
dy’t skuldich binne oan belied
dat útrint op al wer in swiere slach…
wa kin it needlot dan noch keare?
De ierde skoddet fan it lijen,
slacht werom, ’t lit him net kâld
en spuit syn fjoer de hichte yn,
de lieders redendiele oer’ t bedrach,
it sljochte folk kin útkeard krije.
De ierde kin net langer drage
wat it minskdom dwaande hâldt:
it eigen ego yn ’t bestean
op grûn fan neoliberaal gesach,
wat útrint op ’e lêste dagen.
Yllustraasje ‘Ierde’