februari 27, 2024
van Joaquin Sorolla*
Hoe vaak was het al gehesen,
had de visser naar de plaats gebracht
waar hij het net in zee wierp,
vaak had het harde wind doorstaan…
het moest tenslotte wezen.
Scheuren zijn geheel te dichten
met een dikke naald en dito draad
en helpers voor houvast, opdat
het kalm ’t herstel zal ondergaan
en geen verwarring stichten.
Wie kan tussen bloemen zeilen?
Beide raken inderdaad verward:
het zeil gescheiden van de boot
en vele bloemen van de steel…
geen land mee te bezeilen.
Wel het strand, het kan niet missen
dat de visser na herstel de zee
op zeilt en ook het net weer werpt
en met gebold zeil op het strand
komt, ’t mensdom houdt van vissen.
* Joaquin Sorolla (1863-1929)
Schilderij ‘Herstel van het zeil’
Schilderij ‘Aankomst van de visser’
februari 26, 2024
Lit de natoer syn gong gean
fan de winter nei de maitiid,
fan de simmer nei de hjerst,
der hat gjin oare oarder west.
De hjerst krûpt troch de blêden
mei ’t palet mei kleare tinten
om noch efkes kleur te jaan
foardat depresjes har slach slaan.
Lit it reid syn gong mar gean,
nei de groei ree foar it snijen,
dêrnei foar in nij bestean,
it klaait it tek yn tsjokke klean.
Dat it minskdom sparre bliuwt
foar depresjes yn de fjouwer
tiden fan it jier, ’t is reid
dat dûbelop de wierheid seit.
