Wy ha ús plicht wer dien:
in dei foar ’t lân yn ’t spier
nei alle hollepraatsjes,
mar ús hert is net fan stien,
gefoelens weage swier.
Us rûntsjes binne teld,
no komt it derop oan,
mar ha wy wat te sizzen?
’t Is de polityk dy’t stelt
wat is de tuskentoan.
Se sitte stridend om
it rûne taffelskleed
mei kleuren yn formaasje,
wat net rjocht giet, moat mar krom,
de kiezer hat gjin weet.
Mar wol in rotgefoel
troch ’t sûp- en fretappèl
en eamelje mar fierder.
Hat ús stim dan noch in doel
of binne wy út tel?
|