As boppe Snitser mar en Houkesleat
it maitiidsblau begjint te strielen,
is gjin hertsear dat de stream noch keart,
de ieren troch is ’t bloed te fielen.

De stream fan ’t wetter fiert it skipsfolk mei
nei bûlevaren om te lizzen,
wylst de stêd lûkt harren derby wei,
de nacht hat ek noch wat te sizzen.

En as de holle op it kessen leit,
jout ek it bloed him del en streame
bylden oer de bûlevaar, ferklaait
de Houkesleat him yn de dreamen.

Hy kaam foar ’t sliepend folk al ier op stoom
en leit op knibbels, dat wer rinne
sil wêr’t elk ferlet fan hat, de stroom,
wat kin men sûnder him begjinne?