Fertel ús fan de hôfdowrâld
dy’t wjukke boppe hollen
stiif om op te sjen,
nei ’t delgean yn it wâld
fan katten, yn har wollen
gong de kop ferlern.

Ferhelje ús de kattragyk
nei ’t felle dowekopjen
om net oan te sjen
hoe’t libben waard ta lyk,
omdat de mins net stoppe
gong de kat ferlern.

Mar swij ek net oer ’t paad
dêr’t wy ús stappen sette,
beide oan te sjen:
it libben falt yn ’t skaad
fan dêr’t de dea syn swetten
útset, nij begjin?