Farwol mar tink net, twatûzensân,
dat ‘k yn de lijte stie
te skûljen foar dyn moard en brân
geraas, want wa is dôf en blyn
foar wat oan ús foarby gie
oan wolken, weagen, wiet en wyn?

Farwol, do bist foarby de finish fearn,
ik hold wol fan dyn striid
mei dûbel reef, fûl as in earn;
do strykst it seil en hast ferlern,
de loft lûkt ticht, de sinne giet
no ûnder, mar komt wer, oant sjen.