Sy sliepten yn de ûnderwâl
en wiene ier al wekker,
stiif fan spanning op dy snein:
de hege wâl ôf oan de rôl,
mar mem fûn ’t neat, it moast net gekker,
sels swom sy as pykje al as ein.

Ien fan de pubers skrille op
en stapte nei de hikke
mei in swiere kop dy snein;
gjin sin mear oan in goare mop,
kondoom, oars moast er it net flikke,
want it resultaat seachst oan de ein.