Wat frege earder om hâldfêst,
hat fûn in feilich ûnderdak;
de leechte lokket net nei ’t plak
dat tusken peallen bylke bêst.

De peallen ha de rospeal west
foar skippers dizich oan it roer,
mar ’t simmershowen is no oer,
de dize soarget foar de rest.

Wat oerbliuwt is it wetterflak,
de spegel fan it wâlpublyk
dat werjout hjoed syn eigen ryk
fan ’t hiele jier troch ûnderdak.

Mar fierderop leit yn de rêst
in skip dat boppe leechtes riist,
fol nostalgy de hichte wiist
dêr’t triedden fine har hâldfêst.