Hagelwyt

Gjin maitiid sûnder ’t hagelwyt
fan blommen oan de tûken
op in hjitte dei útbrutsen,
foar it winterfolk noch ûnferwachts,
mar ’t koe dy omslach brûke.

It kaam nei bûten yn it wyt
fan t-shirt, sels dêr sûnder,
’t folk hie mei de winter brutsen,
gie de maitiid yn as hie it macht
oer ’t waar, it is gjin wûnder…

… foar ’t minskdom dat de tiid ferstiet
fan alles wat keunstmjittich
op te wekken is, de hjitte
likegoed as letter it klimaat,
want alles kin men mjitte.

Sjedêr, de loft wurdt hagelwyt
fan snie, dy’t út it noarden
wisket, inkeld te foarsizzen
is en fierder giet nei ’t eigen aard,
oan ’t folk kin it net lizze.