Fuortgong

Sjoch hoe’t se nei de hichte stribje,
de pearse bloei rikt nei it blau
fan de ûneinichheid,
dêrtusken plomkes reid,
’t komt oan op lang te libjen.

De stikel kin de delgong keare,
gjinien komt dan de blom tenei,
wat jout him wissichheid;
as ’t oan de stikel leit,
kin neat de fuortgong keare.

De blom barst út yn hûndert siedden,
de fuortgong nei opnij yn bloei,
’t giet troch… in ivichheid;
wannear’t mar justjes waait,
sjocht men it sie oan triedden.