Lit de modder hjoed de dei wer rize,
nei’t de terpen rekken sljocht,
dat de Fries de minskheid wize
sil hoe’t sy de hichte socht
en sloech de dioksyde wûnen
yn ’t klimaat wat lijen brocht.

Bliuw net stean by Fryske modderhichten,
wiisheid is ek oars te lien;
sjoch de sekken, no noch tichte,
Friezen eigen, hurd as stien:
‘Wa smyt en is noch sûnder sûnde?’
Net in sek is iepengien.