Wat libbe hat dat is ferstille:
glimkjend bern ta byldsje getten,
jong en âld yn streken setten,
kleurich fêstlein, hjir bin ik,
de deadskop jout gjin hik of kik,
de holle hie de measte wille.

Bestean is neat mei neat, seit Preker:
skreppe yn de gleone sinne,
dy’t wol draait, mar nearne hinne,
minsken komme, hjir bin ik,
en stjerre, jouwe hik noch kik,
dus drink mei fleur de folle beker.

Hoe kin ik fleurich wêze
by de tafel mei de dea
foar eagen en it wêzen
fan myn leafste achter glês
dêr’t ik har lot yn lês?

Mar ík sjoch mem har wêzen
sûnder tafel mei de dea,
sy kin net fierder wêze
as it glimkjen fan de rêst:
‘Drink do mei fleur dyn glês.’

* David Bailly (1584-1657) is berne yn Leiden.
Hy hie fiif jier syn ferbliuw yn Dútslân en Italië
om de kost te fertsjinjen. Yn 1613 kaam er werom.
Hy hat in protte portretten yn lyts formaat makke.