Smelle fingereintsjes

fan Josephus Laurentius Dyckmans*

It is mar wat men derfan sizze sil:
it goudbehang, de skilderijen,
dan noch de waarmte fan de stoel en ’t kleed,
’t ynterieur kin sprekken lije.

Mei heit sit it wol goed, is meastal stil,
hat gouden bergen dik fertsjinne,
hâldt noch altyd libbenseintsjes beet,
wit fan ferlies, noch mear fan winne.

De dochter fielt de oanset fan de wil,
yn harmony mei hiel har fielen
foar in fint, hy hat it minder breed,
wol graach it libben mei har diele.

De heit hâldt noch de fingereintsjes beet
om oer ferlies en winst te rieden,
mar har hûn sjocht inkeld, hâldt him stil…
in knypeach om syn trou te bieden.

* Josephus Laurentius Dyckmans (1811-1888)
Skilderij ‘Rie fan heit’