Hy siet yn ’t ljocht, mar seach de himel net,
syn each gie nei it inerlik
foar kleare kontemplaasje
om te reitsjen op ‘e wjuk:
de wiisgear syn sensaasje.

Hy siet dêr wol, mar seach syn wyfke net,
hoe’t sy fûl poke yn it fjoer
dat flammen krigen faasje,
foarmen bylden, joegen stjoer
oan eigen meditaasje.

Sy hie de bylden sjoen en seach no wol
hoe’t alles gie syn eigen gong,
ek yn har situaasje:
lôgjend fjoer doe’t syn noch jong
wie, lykwols no de graasje.

* Rembrandt (1606-1669)
kombinearre in persoanlike fisy
mei in perfekte technyk en stribbe
nei kontinue fernijing.
Skilderij ‘Wiisgear yn kontemplaasje’
Skilderij ‘Rembrandt syn mem as profetes’