Hy wie net ien fan fijântinken
wylst sy hifke elke man
op uterlik
en frege amper nei syn fan,
betsjinne him dan op syn winken.

Hy frege har om wat te drinken
wylst sy wie folslein ferheard
oer ’t uterlik:
in Joad, dat like har ferkeard,
koe dochs net op har sûnens klinke.

Doe liet er har ’t ferline skinke,
folle bekers yn de ban
fan ’t uterlik
fan fiif kear falle op in man,
’t bestean fan blinke en fersinke.

Fersûpe soe se net, mar swinke
nei de djipte fan ’t bestean
yn ’t inerlik,
ien folle beker waard har bean
fan libben wetter om te drinken.

* Bernardo Strozzi (1581-1644),
in Franciskaan,
wurke as skilder
yn Genua en Fenetië.