It libben jaan

fan Jean-Léon Gérôme*

Hoewol’t it swurd him faak bedrige,
fielde hy him yn de oarloch frij
om foar syn heitelân te striden,
as it moast, woe hy syn libben jaan,
hy soe dêr net om lige.

Hoewol’t syn eigen swurd faak flime,
wie foar him de striid al gau foarby;
om’t oaren holden har fansiden,
koe syn swurd it net allinnich dwaan…
wat joech dan noch syn grime?

De fijân hat him finzen nommen,
him befrege, wylst hy tocht: ik swij,
om ’t eigen folk net te ferrieden,
mar koe ien hjir noch syn slaggen slaan?
Syn swurd wie ek ferstomme.

No bliuwt der oars net oer as sitte,
troch de boeien is er net mear frij
om foar syn heitelân te striden,
neaken moat er no syn libben jaan
oan wa’t him sitte litte.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Skilderij ‘Oarlochsfinzene yn Rome’